Cose che dicono niente.
Annuro.
Guarda,
dint’ a’ sti vene ancore scorr’ o’ sanghe
e chi patisce e magna collera!
e chi o’ veleno – allero cumpagno ‘e vita –
so port dint’ a sacca
e freme e geme pe vase ca nun have
ca nun ha maje avuto!
Che t’aggia dì guagliò:
tutto te cunsuma
e tutto te cunsola!
Io, proprio io
ca sciato erva verde
e me tiro ‘a povere do cielo.
Pe tramente o’ cielo se spoglie,
se fa niro
- niro comme o’ male,
niro comme a’ morte
niro comme e’ peccati miei ! - .
O’ russ se fa scure
chistu sole trapassa
rét ’ a stu vulcano senza faccia,
senza vizi
ca nun chiagne,
ca nun fa rummore;
rét’ a sta muntagna verde
ca se tegne ’ e fuoco, e oro
e pò more
nzime a stu juorno ca se ne và!
E annuro accuso sti fronne’ e’ sole
ca nun cocene chiù!
Quanta vita adda passà
pe vedè dimane?
Quanta juorne’ e’ merda hanna passà
pe truvà e sapure c’aggia perso?
lunedì 30 giugno 2008
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)

Nessun commento:
Posta un commento